Το φιάσκο της Gazprom και το κλείσιμο της ΕΡΤ

Μέσα Ιουνίου λοιπόν και η κυβέρνηση αντί να ετοιμάζεται για διακοπές κάνει τη μια γκάφα μετά την άλλη προσπαθώντας να καλύψει τις ολοφάνερες πλέον αδυναμίες της. Έχουμε κατά καιρούς στο παρελθόν τοποθετηθεί εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα όταν αυτές γίνονται βιαστικά και παραχωρούν σε ιδιώτες φυσικά μονοπώλια ή κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου.

Παρ’ όλα αυτά η πολιτική της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει με τις ιδιωτικοποιήσεις και σε αυτό έχει επενδύσει προσωπικά ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει πάρει πάνω του όλες σχεδόν τις ιδιωτικοποιήσεις με ταξίδια ανά τον κόσμο και συναντήσεις με διευθυντικά στελέχη εταιρειών – υποψηφίων αγοραστών ελληνικών πρώην ΔΕΚΟ. Μετά λοιπόν από τις χειραψίες και τα χαμόγελα με τους Κινέζους και την πώληση του ΟΠΑΠ στον κολλητό του φίλο Μελισσανίδη επόμενος στόχος ήταν η πώληση της ΔΕΠΑ στο Ρωσικό κολοσσό Gazprom. Η συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση είναι παρόμοια με τις προηγούμενες που πραγματοποίησε η κυβέρνηση. Μια κερδοφόρα μονοπωλιακή επιχείρηση προωθείται σε έναν ιδιώτη με φωτογραφικούς όρους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέραμε παραπάνω ο υποψήφιος αγοραστής ήταν πάντοτε μόνο ένας. Διεθνείς διαγωνισμοί, που διενεργήθηκαν από το ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την ανάπτυξη του ανταγωνισμού και την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού τιμήματος για το δημόσιο και στο τέλος ένας μόνο υποψήφιος.

Η διαφορά με τη Gazprom ήταν ότι τα πράγματα στράβωσαν. Οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι στην ουσία είχαν την κυβέρνηση στο χέρι. Κατά την περίοδο της εξέλιξης της διαδικασίας της αποκρατικοποίησης ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, συναντήθηκε τρεις φορές με τον Έλληνα πρωθυπουργό, πράγμα αδιανόητο αν το καλοσκεφτούμε. Το διαγωνισμό τον διεξήγαγε το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητο. Τι δουλειά είχε ο Πρωθυπουργός της χώρας να συναντιέται με έναν από τους βασικούς διεκδικητές της ΔΕΠΑ (και σε πολύ καλό κλίμα μάλιστα); Προφανώς και ο διαγωνισμός «στήθηκε» για τη Ρώσικη εταιρεία. Δε διαβάσαμε πουθενά αλλού τον πρωθυπουργό να συναντάται με άλλους υποψηφίους για τη ΔΕΠΑ, πολύ φυσιολογικό αλώστε μιας και δεν υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι.

Παρά όμως το καλό κλίμα που επικρατούσε τον τελευταίο καιρό οι Ρώσοι υπαναχώρησαν την τελευταία στιγμή. Η πρώτη αντίδραση των κυβερνητικών ΜΜΕ ήταν να αποδώσουν την αποτυχία σε ευρωπαϊκό δάχτυλο. Οι ευρωπαίοι δεν ήθελαν την εισχώρηση Ρωσικών συμφερόντων στην ΕΕ. Ο ισχυρισμός αυτός μόνο σαν αστείο μπορεί να υποστηριχθεί. Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να παίρνει άδεια από την τρόϊκα ακόμα και για κατούρημα, με πολυάριθμες ομάδες δράσης μόνιμα εγκατεστημένες στην Αθήνα και να προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για ιδιωτικοποιήσεις άνω του ενός δισεκατομμυρίου από μόνη της; Αδύνατον. Οι Ευρωπαίοι ήταν σίγουρα ενημερωμένοι και συνεργάζονται άψογα με τους Ρώσους από την εποχή των συμφωνιών Σρέντερ – Πούτιν, με τον πρώην Καγκελάριο να κατέχει ακόμα τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της κοινοπραξίας που κατασκευάζει τον αγωγό Nord Stream, θυγατρικής της Gazprom.

Τι συνέβη λοιπόν; Απλά οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι κρατούν την ελληνική κυβέρνηση στο χέρι. Οι Έλληνες είναι αναγκασμένοι να πουλήσουν, σκέφτηκαν. Χρειάζονται τα λεφτά και έχουν ποντάρει τα πάντα στην επιτυχία του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Άλλος αγοραστής δεν υπάρχει, γιατί να μη ρίξουμε λίγο ακόμη την τιμή. Σχέδιο Β η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει, αφού αποτυγχάνοντας να κρατήσει και τα προσχήματα έχει αποθαρρύνει κάθε άλλο επίδοξο αγοραστή. Γιατί να μην παίξουμε λίγο τους σκληρούς για να κατεβάσουμε λίγο την τιμή;

Αυτό ήταν και το Βατερλώ του Αντώνη Σαμαρά. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος πασχίζει ένα χρόνο να χτίσει προφίλ επιτυχημένου διαπραγματευτή και ανθρώπου της πιάτσας που ξέρει την αγορά, την πάτησε σαν πρωτάρης. Μπήκε σε διαπραγματεύσεις χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, πράγμα αδιανόητο, ιδιαίτερα στις μεγάλες επιχειρηματικές συμφωνίες. Τα έπαιξε όλα στο κόκκινο και βγήκε μαύρο. Μάλλον στην πιτσαρία που διηύθυνε με τόση επιτυχία στα νιάτα του δεν είχε αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα.

Μετά το ναυάγιο με τη Gazprom, όλα τα παραπάνω αναπόφευκτα θα συζητιόταν. Αυτός είναι και ο λόγος που μέσα σε μια μέρα αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ. Σίγουρα ήταν κάτι το οποίο βρισκόταν αρκετό καιρό στο πίσω μέρος του μυαλού της κυβέρνησης, ο τρόπος με τον οποίο υλοποιήθηκε όμως ήταν προκλητικός και μαρτυρά την απελπισία της κυβέρνησης να ξεχαστεί το φιάσκο της Gazprom. Ένα φιάσκο το οποίο πιθανόν να κοστίσει την κυβέρνηση 1,5 δις ζεστού χρήματος στο οποίο υπολόγιζε άμεσα.

Για να αποφύγει τη συζήτηση της μνημειώδους αποτυχίας του με τους Ρώσους λοιπόν ο κ. Σαμαράς έκλεισε σε μια νύχτα την ΕΡΤ ανακοινώνοντας νέο φορέα με τέτοια προχειρότητα, ξεχνώντας ακόμα και να κατοχυρώσει το domain name nerit.gr, κάνοντας τη χώρα ρεζίλη παγκοσμίως.

Αντί να περιμένει το απόγευμα της 14^ης Αυγούστου, που γίνονται αυτές οι δουλειές και να αδειάσει το ραδιομέγαρο χωρίς να ανοίξει μύτη, η κυβέρνηση αποφάσισε σε μια κίνηση απελπισίας να κλείσει την ΕΡΤ αρχές Ιουνίου. Αποτέλεσμα: Χιλιάδες συγκεντρωμένοι στην Αγία Παρασκευή αποτρέπουν τα ΜΑΤ από το να επέμβουν και να σταματήσουν τις μεταδόσεις. Η EBU αναμεταδίδει το σήμα των απολυμένων σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ αναμεταδότες ενεργοποιούνται συνεχώς καθώς τα ΜΑΤ δε μπορούν να φυλάνε την κάθε ραχούλα 24 ώρες το 24ωρο. Τα δε ξένα μέσα ενημέρωσης ορθώς παρομοιάζουν τις πρακτικές της κυβέρνησης με τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου.

Η κυβέρνηση μοιάζει εγκλωβισμένη. Νόμιζε ότι θα κέρδιζε στην Αγία Παρασκευή όπως είχε κερδίσει τους καθηγητές. Δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα. Δε τα βάζεις εύκολα με αυτούς που αγοράζουν το μελάνι με το βυτίο έλεγε παλαιότερα ένας καθηγητής μου. Η δε υποστήριξη από τα ξένα μέσα είναι πρωτοφανής. Βλέπουν στις πρακτικές της κυβέρνησης Σαμαρά ένα επικίνδυνο προηγούμενο και για τις δικές τους χώρες και φοβούνται. Η επίδειξη πυγμής, τουλάχιστον όσο υπάρχει κόσμος στην Αγία Παρασκευή και με την EBU να αναμεταδίδει είναι αδιανόητη. Να δούμε τι κολοτούμπα θα σκαρφιστούν αυτή τη φορά οι φωστήρες του Μαξίμου …

Για μια πολύ ωραία ανάλυση του της κατάστασης με την ΕΡΤ διαβάστε εδώ.