Ένας υπουργός, ένας Μητροπολίτης (;) και ένα ναυπηγείο

Μια πολύ περίεργη είδηση βγήκε στο φως της δημοσιότητας στις 06.02.2013. Ανακοινώθηκε ότι το Υπουργείο Εργασίας, μέσω του ΟΑΕΔ θα παρέχει επίδομα €1.000 στους εργαζομένους του Ναυπηγείου ΝΕΩΡΙΟ. Το νέο μαθεύτηκε, όχι από μια ανακοίνωση του ΟΑΕΔ, όπως θα ήταν πρέπον, αλλά από μια ανακοίνωση του εργοστασιακού σωματείου του ναυπηγείου, η οποία σε λίγες μόλις γραμμές συνοψίζει πολλές από τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι τα Χριστούγεννα του 2012 μια παρόμοια παροχή είχε δοθεί στους εργαζομένους της ομοειδούς επιχείρησης του Σκαραμανγκά. Το κράτος λοιπόν αποφασίζει να μοιράσει χρήματα στους εργαζόμενους μιας ιδιωτικής επιχείρησης με τη δικαιολογία ότι είναι μήνες απλήρωτοι. Εδώ έχουμε το πρώτο ερώτημα. Πως έγινε η επιλογή της συγκεκριμένης επιχείρησης ή επιχειρήσεων. Τι διαφορετικό έχουν σε σχέση με τις χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις που επίσης χρωστάνε δεδουλευμένα στους εργαζομένους τους;

Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι δεν είναι εσφαλμένη η πρακτική να επιδοτεί το κράτος ένα συγκεκριμένο τομέα, ή κάποιες επιχειρήσεις. Όλες οι ΔΕΚΟ έχουν επιδοτηθεί – προικοδοτηθεί έτσι ώστε να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες και προϊόντα στο λαό. Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν επιδοτηθεί για να πραγματοποιήσουν επενδύσεις, να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Ποικίλα κίνητρα έχουν δοθεί σε διάφορους κλάδους, φορολογικά, οικονομικά, ενεργειακά, ασφαλιστικά και άλλα. Το ίδιο το ΝΕΩΡΙΟ έχει γίνει αποδέκτης πολλών από αυτά. Δεν καταβάλει π.χ. δικαιώματα χρήσης αιγιαλού εδώ και αρκετά χρόνια με φωτογραφική ρύθμιση που ψηφίστηκε ειδικά για αυτό.

Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν έχουμε επιδότηση μιας επιχείρησης ή ενός κλάδου, αλλά το μοίρασμα χρημάτων σε κάποιους απλήρωτους εργαζόμενους, τους οποίους η εταιρεία που τους απασχολεί τους πληρώνει έναντι, δεν τους έχει κάνει μειώσεις μισθών και διατείνεται ότι θα τους εξοφλήσει. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι περνάνε δύσκολες ώρες με μειωμένο εισόδημα, το ίδιο όμως δεν ισχύει και με τους απλήρωτους ναυτεργάτες; τους εργαζόμενους σε αγροτικούς συνεταιρισμούς, τους υπαλλήλους των κομμάτων και χιλιάδες άλλους. Γιατί τα €1.000 δίνονται μόνο στους εργαζομένους του ΝΕΩΡΙΟΥ; Άμα τελικά πληρωθούν θα δώσουν τα χρήματα πίσω;

Αν είναι να δοθεί ένα επίδομα, να δοθεί σε όλους τους απλήρωτους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Όπως το επίδομα τυφλότητας το παίρνουν όλοι οι τυφλοί, να κόψουμε και ένα επίδομα απλήρωτου και να το δίνουμε σε όλη την επικράτεια. Να το πάρουν χαμπάρι και οι επιχειρηματίες που πληρώνουν ακόμα μισθούς, να σταματήσουν να πληρώνουν σα χαζοί και να γίνουμε όλοι οι εργαζόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ένα δεύτερο ερώτημα που ανακύπτει είναι η συμπεριφορά του υπουργού. Όχι μόνο δέχτηκε να δώσει κάποια χρήματα σε μια πολύ συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, αλλά όταν αποφάσισε να το κάνει επικοινώνησε απ’ ευθείαν με το προεδρείο του σωματείου τους.

Αυτή η πολιτική είναι πολύ διαφορετική με αυτή που ακολούθησε η κυβέρνηση με τους ναυτεργάτες. Εκεί ένα από τα πράγματα που έριξε στο τραπέζι είναι η διαμεσολάβηση της κυβέρνησης έτσι ώστε να δανειοδοτηθούν οι ναυτιλιακές από τις τράπεζες για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα. Λογικό θα σκεφτεί κάνεις. Οι τράπεζες εξαρτώνται από την κυβέρνηση σε μεγάλο βαθμό αναμένοντας την ανακεφαλαιοποίησή τους και είναι διατεθειμένες να δώσουν κάποια δανεικά και αγύριστα σε κάποιες ναυτιλιακές, ΜΜΕ και πιθανώς και ναυπηγεία, προκειμένου να πάρουν τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης όπως τα θέλουν[1]. Και σε αυτό υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα και μια άθλια συναλλαγή που υποκρύπτεται, αλλά δε συνέβη αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Τι έγινε όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση; Διαπραγματεύθηκε κάποιος υπουργός με τους διευθύνοντες συμβούλους των ναυπηγείων και τους συνδικαλιστές και εκεί που η κυβέρνηση έριξε στο τραπέζι την προοπτική του δανείου η διοίκηση του ναυπηγείου είπε ότι δε θέλει δάνειο αλλά προτιμάει ζεστό χρήμα; Ούτως ή άλλως άλλη διευκόλυνση δε θα μπορούσε να τις γίνει. Με το ΙΚΑ έχει ήδη γίνει διευκόλυνση, με τη ΔΕΗ το ίδιο, κέρδη για να πληρώσει φόρους προφανώς δεν εμφανίζει, οπότε η μόνη διευκόλυνση που μπορεί να γίνει στην επιχείρηση είναι να δοθούν απευθείας χρήματα. Σε εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε ένας συνδικαλιστής και είπε: «Άμα είναι να τα δώσετε για μας, μη τα δώσετε μέσω της επιχείρησης, αλλά δώστε τα μας κατ’ ευθείαν»; Και εκεί συμφώνησαν όλοι; Βέβαια αυτή η συνεννόηση έγινε για το Σκαραμαγκά. Για το ΝΕΩΡΙΟ απλώς κυριάρχησε το αίτημα «Δώσε και μένα μπαρμπα»;

Το τρίτο ερώτημα προκύπτει από την αναφορά που κάνει το σωματείο στη συμπαράσταση του Υπουργού και του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη για να έχει «αίσιο τέλος το θέμα των δεξαμενών». Τι ακριβώς εννοούν; Ότι ένας υπουργός ασχολείται με θέματα πέραν του χαρτοφυλακίου του, για να εξυπηρετήσει μια επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην εκλογική του περιφέρεια, έστω και για να εξασφαλίσει κάποιες θέσεις εργασίας; Και άντε να το δεχτούμε αυτό, που δε θα έπρεπε. Τι μορφή παίρνει η συμπαράσταση ενός Μητροπολίτη στην περίπτωση της ανάθεσης ενός έργου από το δημόσιο σε μια ιδιωτική εταιρεία;