Ο Άδωνις, ο Σαμαράς, η Mary Poppins και το bank run

Από τις 23 Σεπτεμβρίου εξελίσσεται στη χώρα το θέατρο του παραλόγου. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης δήλωσε ζωντανά στην τηλεόραση ότι σε περίπτωση που πέσει η κυβέρνηση ο ίδιος θα αποσύρει τα χρήματά του από την τράπεζα γιατί το χρηματοοικονομικό σύστημα της χώρας θα καταρρεύσει. Στο ίδιο μήκος κύματος ο πρωθυπουργός της χώρας σε ιδιωτική συζήτησή του στη Βουλή μία εβδομάδα νωρίτερα δήλωσε ότι αν εκλεγεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αδειάσουν οι τράπεζες. Η δήλωση δε διαψεύστηκε από το πρωθυπουργικό γραφείο. Αντίθετα η δήλωση επιβεβαιώθηκε από τον κ. Γεωργιάδη στη ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου το πρωί της 25^ης Σεπτεμβρίου στο Real FM. Αυτές οι δηλώσεις είναι αδιανόητες για μια καπιταλιστική χώρα. Οι τράπεζες αποτελούν τον πυλώνα του συστήματος και δε μπορεί να παίζει με τις καταθέσεις. Οι δηλώσεις των δύο ανδρών δεν αναφέρθηκαν σε κάποιο μακρινό ενδεχόμενο και απίθανο ενδεχόμενο, όπως πχ η άνοδος του ΚΚΕ στην εξουσία. Η αξιωματική αντιπολίτευση απολαμβάνει ένα σχετικά άνετο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις και οι εκλογές το Μάρτιο αποτελούν πολύ πιθανό σενάριο. Οι δηλώσεις των στελεχών της κυβέρνησης είναι πολύ πιθανό να πυροδοτήσουν έναν μικρό ή και μεγάλο τραπεζικό πανικό. Το 2002 ο διοικητής της Deutsce Bank, Rolf Breuer, όταν ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη για τον κολοσσό των ΜΜΕ Kirch απάντησε «Όλα όσα μπορεί να διαβάσει και να ακούσει κάνεις συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας δεν είναι πλέον διαθέσιμος να παρέχει επί πλέον κεφάλαια ή πιστώσεις». Η εταιρεία κατέρρευσε σχεδόν άμεσα. 12 χρόνια αργότερα οι μέτοχοι δικαιώθηκαν στα δικαστήρια και η DB αναγκάστηκε να πληρώσει 1 δις ευρώ σε αποζημιώσεις. Σήμερα η τράπεζα διεκδικεί μέρος του ποσού από τον πρώην διοικητή της. Ο τραπεζικός πανικός πολλές φορές δεν έχει να κάνει με τη χρηματοοικονομική κατάσταση των τραπεζών. Είναι θέμα ψυχολογίας. Αν αρκετοί πιστέψουν ότι θα συμβεί, θα συμβεί. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή στη Mary Poppins όταν τραπεζικός πανικός προκαλείται όταν ο διοικητής μιας τράπεζας αρπάζει από το χέρι του μικρού Michael μια πένα και το παιδάκι βάζει τις φωνές.  

Ο πρωθυπουργός της χώρας και τα μέλη της κυβέρνησης του είναι οι θεματοφύλακες των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας. Σε καμία περίπτωση δε δικαιούνται να κάνουν αναφορές σε πιθανή κατάρρευση του χρηματοοικονομικού συστήματος, ούτε καν στο μπάνιο του σπιτιού τους, πόσο μάλλον δε στους διαδρόμους της Βουλής και στα κανάλια. Σε άλλες χώρες τέτοιες δηλώσεις θα τους εξαφάνιζαν από το πολιτικό σκηνικό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος να τους μαζέψει; Και δεν μη βιαστεί κάποιος να πει ότι οι οικονομικά ισχυροί έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και δε τους νοιάζει. Μπορεί όντως η προσωπική τους περιουσία να είναι ασφαλής, εξακολουθούν όμως να έχουν πολλές και επικερδής δραστηριότητες στην Ελλάδα. Η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος δε συμφέρει κανέναν …

Η δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο κυβερνητικός συνασπισμός μετά το φιάσκο του ΕΝΦΙΑ δε δικαιολογεί τέτοιες κινήσεις πανικού. Το ελληνικό δημόσιο έχει δανειστεί πάνω από 50 δις για να στηρίξει το σύστημα. Δικαιούται η κυβέρνηση να τα πετάξει στα σκουπίδια με δύο επιπόλαιες δηλώσεις;

Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν σε μια σοβαρή χώρα. Θα μπορούσε να βγει ο πρωθυπουργός της Αγγλίας και να δηλώσει ότι η ήττα του στις εκλογές θα άδειαζε τις τράπεζες της χώρας; Ούτε ο Σόιμπλε, παρά το όσα έχει σύρει για την ελληνική οικονομία δεν έχει τολμήσει να υπονοήσει καν ότι υπάρχει πιθανότητα κατάρρευσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κάνεις είναι ότι ο πρωθυπουργός είναι πολύ πιεσμένος και του έχει σαλέψει.